Toen ik de winkel binnenliep, was ik meteen enthousiast over het ruime, sfeervolle pand en merkte ik een gave wijn ‘kelder’ op, achter in de hoek van de winkel. Het voelt direct alsof je hier niet alleen wijn koopt, maar een ervaring beleeft. In zo’n omgeving lijkt het bijna vanzelfsprekend om te vragen hoe iemand als Guus zijn liefde voor wijn heeft ontwikkeld.

Guus antwoord: Ja, dat begon eigenlijk al vroeg. Mijn vader kocht vroeger samen met een vriend wijnkelders op, en op vakantie nam hij ons eigenlijk standaard mee naar wijngebieden. Voor mij was 
dat dus heel normaal, ik ben ermee opgegroeid.
Ik vond het altijd leuk om te proeven en ben sowieso iemand die graag met smaken bezig is –
of dat nu eten of drinken is, als het maar zo puur mogelijk tot stand is gekomen. 

Mijn eigen pad richting wijn begon toen ik als student eigenlijk niet meer wist wat ik wilde.
Ik studeerde rechten, maar ik voelde dat het niet mijn weg was. Om mezelf beter te leren kennen, besloot ik een pelgrimstocht te maken: ik ben
vanuit Frankrijk naar Santiago de Compostela gelopen, in drie maanden tijd. Dat gaf me de ruimte om na te denken. Onderweg kwam ik tot de conclusie dat ik iets wilde terugdoen voor mensen, dat ik me meer met gastvrijheid wilde bezighouden. Ik droomde er zelfs van om ooit een herberg langs de Compostelaroute te beginnen. Daarom ben ik na die reis een horeca-opleiding gaan volgen. Tijdens die studie kwam ik in aanraking met de SDEN-wijnopleidingen. Hierdoor was ik wekelijks met wijn bezig, heb ik mijn diploma’s gehaald, en eigenlijk leer ik nog steeds iedere dag bij. Na mijn opleiding ben ik de horeca in gegaan om ervaring op te doen. Vervolgens kwam ik de vacature tegen voor een nieuwe vestiging van Van Lieverlee in Bladel. Dat was voor mij dé kans. 

De naam Van Lieverlee klinkt voor velen alsof er een familienaam achter zit, maar niets is minder waar. Ook Guus dacht in eerste instantie dat het een achternaam was, totdat hij ontdekte dat het eigenlijk een oud Nederlands gezegde is. “Iets kan van lieverlee gebeuren” betekent zoiets als: langzaam maar zeker, geleidelijk aan. En precies zo is de winkel ontstaan.

In 1999 begon Els, de oprichtster, met het meenemen van doosjes wijn uit het buitenland. Tijdens vakanties kocht ze telkens een kleine voorraad die ze vervolgens liet proeven aan vrienden. Wat begon met één doosje, groeide uit naar drie, zes.. en uiteindelijk stonden de wijnen niet alleen in de garage, maar ook in de gang, de woonkamer en zelfs in de slaapkamer. Op dat punt trok haar man de grens: er moest een pand komen. Zo werd de eerste winkel in Hilvarenbeek geopend – het pand dat Jaap later zou overnemen en waaruit de huidige vestigingen van Van Lieverlee zijn voortgekomen. 

Hoewel Van Lieverlee sterk inzet op familiebedrijven en traditie, kopen Guus en zijn collega’s niet altijd rechtstreeks bij de wijnmaker. In de praktijk werken ze veel samen met importeurs die de wijnen naar Nederland halen. Dat geeft flexibiliteit: er hoeven geen pallets vol wijn opgeslagen te worden, de temperatuur hoeft niet zelf gecontroleerd te worden en het kapitaal zit minder vast in de voorraad. Want dat kapitaal is er al genoeg – naast de wijnen die snel lopen, liggen er ook bewaarwijnen in de kelder die pas na tien jaar verkocht kunnen worden.

Toch doen ze ook steeds meer zelf. Anderhalf jaar geleden zijn Guus en Jaap begonnen met het rechtstreeks afnemen bij een aantal wijnmakers. Het is iets wat ze in de toekomst vaker willen doen, mits het logistiek en commercieel haalbaar blijft. 

Hoe dan ook, één ding staat vast: alle wijnen worden door hen persoonlijk geproefd en beoordeeld. 

Dat zijn er zo’n vijfhonderd in de winkel, maar om tot die selectie te komen, proeven ze jaarlijks duizenden wijnen – op een inkoopproeverij gaat het dan ook om grote aantallen.

Guus lacht: “Mensen zeggen wel eens: dat is toch geen werk? Maar als je per keer 130 wijnen moet proeven, is het echt topsport. De meeste mensen proeven na 13 glazen het verschil al niet meer.”

De keuze voor familiebedrijven is daarbij geen toeval. Volgens Guus zit er meer ziel en verantwoordelijkheid in hun werk: “Een familiebedrijf heeft meer te verliezen. Als zij concessies doen aan kwaliteit of puurheid, treft dat direct hun eigen brood op de plank. Bij grote producenten gaat het vaak om aandeelhouders, en dan zie je sneller dat er naar eenheidsworst wordt gewerkt. Kleinere wijnmakers maken juist unieke wijnen, met hun eigen karakter. Daarom kunnen wij drie verschillende Pinot Grigio’s naast elkaar hebben staan die allemaal anders smaken. En daar zit voor ons ook een stukje adviesrol: de klant begeleiden naar de wijn die bij hem of haar past.”

Terwijl hij dit vertelt, stappen er twee mensen van Koek & Ei – een andere winkel in dezelfde straat – de zaak binnen. Guus glimlacht en wijst erop dat hun wijnen van Van Lieverlee afkomstig zijn. Een mooi voorbeeld van hoe de lokale ondernemers elkaar in Bladel weten te versterken.

Een van de dromen die Guus inmiddels heeft waargemaakt, gaat niet over wijn, maar over iets wat er nauw mee verbonden is. Én eentje, die ook in samenwerking met een van de lokale ondernemers tot stand is gekomen. Samen met De Chocolage ontwikkelde hij een eigen Van Lieverlee-bonbon – een idee dat al langer in zijn hoofd speelde. “Ik wil geen voeding gaan verkopen,” legt hij uit, “maar het leek me geweldig om een product te maken dat geen wijn ís, maar er wel direct mee samenhangt.”

De basis werd een Port, zorgvuldig uitgekozen vanwege de klassieke combinatie met chocolade. Vanuit daar ontstond een zoektocht naar smaken die deze stijl konden versterken. Het resultaat werd een verrassende creatie. Het idee sloeg aan: inmiddels zijn er al bijna vijftig doosjes verkocht. Voor Guus voelt het bijzonder om iets tastbaars in handen te hebben dat volledig uit zijn eigen initiatief is ontstaan. 

Als Guus niet in de wijnwereld terecht was gekomen, had hij zichzelf waarschijnlijk alsnog in een rol gezien waarin gastvrijheid centraal staat. Het had horeca kunnen zijn, of misschien zelfs een plek aan de leverancierskant. Maar een grote droom buiten de wijnwinkel om, is samen met zijn vriendin een eigen bed & breakfast beginnen. Die wens sluit naadloos aan bij het verhaal waarmee zijn reis ooit begon: de behoefte om een plek te creëren waar mensen zich welkom  voelen, waar beleving en zorg voor de ander samenkomen. En als het even kan, vertelt hij met een glimlach, zou er natuurlijk ook een wijngaard bij horen. 

Maar wat Guus voor nu het allerbelangrijkste vindt, is dat klanten met een goed gevoel de deur uitgaan. Bij Van Lieverlee draait het om meer dan alleen een fles wijn; het gaat erom dat er écht naar je
is geluisterd. Daar ligt ook hun kracht: service en kennis combineren om doel-gericht de juiste wijn te adviseren. Het mooiste moment is volgens Guus wanneer een klant terugkomt en vertelt hoe goed de wijn in de smaak is gevallen. “Daar worden wij blij van,” zegt hij, “als we weten dat we iets hebben kunnen meegeven dat echt past bij de gelegenheid of het gerecht waarvoor iemand kwam.”

Met dat uitgangspunt – het creëren van beleving en tevredenheid – sluit Guus het gesprek af. Want uiteindelijk is dát waar Van Lieverlee vanaf dag één voor staat: niet alleen wijn verkopen, maar vooral een ervaring die mensen met plezier onthouden.